ตุ๊กตายุคเริ่มแรก

               เดิมที ตุ๊กตา ได้สร้างจาก อิฐ หิน ดิน ทราย ไม้ หรือเศษวัสดุอื่นๆที่หาได้ง่ายๆจากรอบๆตัว เพื่อที่จะใช้นำมาเป็นของเล่นให้เด็กๆซึ่งขนาดและองค์ประกอบต่างๆก็จะแตกต่างกันไปแล้วแต่วัสดุที่ทำ ณ ตอนนั้น

               ตุ๊กตาที่ประดิษฐ์จากไม้พายแล้วเขียน ของอียิปโบราณ ประมาณปี 2080-1990 ก่อนคริสตกาล นอกจากตุ๊กตาถูกทำมาเป็นของเล่นแล้ว บางพื้นที่ยังทำตุ๊กตาเพื่อมาเป็นพิธีกรรมทางศาสนาหรือความเชื่ออีกด้วย เพราะบางที่มีความเชื่อว่า เด็กหรือผู้ใหญ่ที่ไม่ปกติ (สุขภาพไม่ดี,ใช้การแก้ทำพิธีจากความเชื่อต่างๆของแต่ละพื้นที่) ก็จะนำตุ๊กตามาเป็นตัวแทน หรือมาใช้ในพิธีกรรมเพื่อให้หายจากสิ่งที่ไม่ดีนั้น

ตุ๊กตา ฮินาวา (Hinawa) จากญี่ปุ่น ปี ค.ศ. 300-600 ใช้เพื่อเป็นตัวแทนของครอบครัวเพื่อให้อยู่เย็นเป็นสุข

               นอกจากนี้ยังมีตุ๊กตาที่ใช้ในการประกอปพิธีวูดู (แอฟริกา) พิธีกรรมของอินเดียนแดง ตุ๊กตาแอสกีโม และแบบอื่นๆอีกมากมาย แล้วแต่ความเชื่อและวัฒนธรรมของภูมิภาคนั้นๆ

ตุ๊กตายุคอุตสาหกรรม

               หลังสงครามกลางเมืองที่ อเมริกา (ปี ค.ศ. 1860) ได้เริ่มมีการจัดตั้งโรงงานผลิตตุ๊กตาแล้วค่อยๆขยายตัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนประมาณ ศตวรรษ ที่ 19 ประเทศเยอรมัน ได้พลิกนวัตกรรม แนวคิดการผลิตตุ๊กตา โดยได้เริ่มแนวคิดผลิตตุ๊กตาแบบโมเดิ้ล ในตอนแรกก็ผลิตจากหนัง ผ้า กระดาษต่างๆ จนถึง ศตวรรษที่ twenty ก็เปลี่ยนมาเป็น พลาสติก เซลล์ลูรอย ไวนิล จนพัฒนากลายเป็น เรซินสังเคราะห์ ที่มีความคงทนเป็นอย่างสูง

               เมื่อความต้องการของลูกค้ามีไม่สิ้นสุด นักคิดนักประดิษฐ์จึงต้องสนองความต้องการของลูกค้าในกลุ่มต่างๆ ทำให้เกิดแฟชั่นของตุ๊กตาขึ้นมา ตอนแรกก็จะเป็นพวกตุ๊กตากระดาษ ที่สามารถปรับเปลี่ยนชุดต่างๆได้ และต่อมาก็เกิดแฟชั่นตุ๊กตาบาบี้ ที่สามารถเปลี่ยนชุด ตัว หัว แขน-ขา ต่างๆได้

                ผ้าไมโครไฟเบอร์

               วิธีการหลอมแล้วรีดเส้นใยออกมาจากหัวฉีดที่เรียกว่าสปินเนอเร็ต (spineret) ลักษณะความละเอียดของผ้าขึ้นอยู่กับขนาดรูสปินเนอเร็ตที่ต้องการให้เส้นใยเล็กหรือละเอียดมากน้อยเพียงใดดังนั้นด้วยเทคโนโลยีปัจจุบันผู้ผลิตสามารถผลิตเส้นใยของผ้าไมโครไฟเบอร์ได้เล็กและละเอียดกว่าเส้นใยที่ได้จากธรรมชาติถึง7-10 เท่า

ลักษณะเด่นของไมโครไฟเบอร์

-                     ไมโครไฟเบอร์เป็นเส้นใยที่เล็กละเอียดมากจึงเป็นผลให้เส้นใยไมโครไฟเบอร์สามารถซอกซอนเข้าถึงรอยแตก/แยกที่เล็กที่สุดบนพื้นผิวได้อย่างง่ายดาย

-                       เส้นใยไมโครไฟเบอร์มีโพลีเมอร์อีกชนิดหนึ่งที่เรียกว่าไลโอฟิลิคซึ่งมีคุณสมบัติในการดูดซับคราบมันทั้งหลายได้อย่างมีประสิทธิภาพ

-  ไมโครไฟเบอร์แต่ละเส้นมีลักษณะเป็นมุมและมีขอบลิ่มทำให้เกิดชั้นของไมโครไฟเบอร์ที่ลึกและซับซ้อนเพื่อประโยชน์ในการกักเก็บฝุ่นได้ในจำนวนมากจนถึงชั้นในสุดของเส้นใยและเป็นผลให้สามารถเก็บกวาดฝุ่นผงที่มีขนาดเล็กละเอียดมากๆได้อย่างดีเยี่ยมด้วย

ประวัติตุ๊กตาเฟอร์บี้

เฟอร์บี เป็นของเล่นหุ่นยนต์อิเล็กทรอนิกส์ รูปร่างหน้าตาเหมือนแฮมสเตอร์หรือสิ่งมีชีวิตคล้ายนกฮูก ซึ่งผ่านช่วงการเป็นของเล่น "ที่ต้องมี" หลังการเปิดตัวในฤดูวันหยุดปี 2541 โดยมีการขายต่อเนื่องถึงปี 2543 เฟอร์บีขายได้กว่า 40 ล้านตัวระหว่างการผลิตครั้งแรกสามปี โดยขายได้ 1.8 ล้านตัวในปี 2541 และ 14 ล้านตัวในปี 2542 ความสามารถในการพูดของมันถูกแปลเป็น 24 ภาษา

เฟอร์บีเป็นความพยายามที่ประสบความสำเร็จครั้งแรกในการผลิตและขายหุ่นยนต์ที่มีเป้าหมายในบ้าน เฟอร์บีที่เพิ่งซื้อจะเริ่มพูดภาษาเฟอร์บี (Furbish) ทั้งหมด ซึ่งเป็นภาษาเฉพาะที่เฟอร์บีทุกตัวใช้ แต่ถูกตั้งโปรแกรมให้เริ่มใช้คำและวลีภาษาอังกฤษแทนภาษาเฟอร์บีเมื่อเวลาผ่านไป กระบวนการนี้ตั้งใจให้เหมือนกระบวนการเรียนภาษาอังกฤษ ในปี 2548 มีการเปิดตัวเฟอร์บีใหม่ โดยมีการจดจำเสียงและการเคลื่อนไหวใบหน้าที่ซับซ้อนขึ้น ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาหลายอย่าง อิโมโต-โทรนิกเฟอร์บี (Emoto-Tronic Furbies) ยังขายต่อมาถึงปลายปี 2550 เมื่อของเล่นเหล่านี้หายากอย่างยิ่ง เฟอร์บีรุ่นที่ปรับแล้วมีขายในเดือนกันยายน 2555 สำหรับฤดูวันหยุด

ตุ๊กตาชาววัง

               ชื่อของตุ๊กตาชนิดนี้ บ่งว่าเป็นตุ๊กตาที่ทำกันในวัง เป็นตุ๊กตาที่ทำเล่นกันเฉพาะเจ้านายในพระบรมมหาราชวังสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ประวัติและกระแสหนึ่งเล่าว่า เจ้าจอมมารดา ม.ร.ว.ย้อย ดิศรางกูร ได้ปั้นตุ๊กตาชาววังถวายพระราชธิดา คือ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอรพินเพ็ญภาค เมื่อเจ้านายองค์น้อยทอดพระเนตรตุ๊กตาก็ทรงโปรด เจ้าจอมมารดาย้อยจึงปั้นขายที่ตำหนักของท่านเอง

               ศิลปินผู้ปั้นตุ๊กตาชาววังคนสุดท้ายคือ นางแฉ่ง สาครวาสี สกุลเดิม สุวรรณโน มีพี่สาวคนหนึ่งเป็นข้าหลวงของพระเจ้าบรมวงศ์เธอพระองค์เจ้าอรพินเพ็ญภาค นางแฉ่ง สาครวาสี บ้านเดิมอยู่ที่ตึกดิน ถนนดินสอ มารดามีอาชีพปั้นตุ๊กตาแก้บนส่งจำหน่าย โดยใช้ดินเหนียวในคลองตึกดินอันเป็นคลองแยกมาจากคลองหลอด

               พี่สาวนางแฉ่งหัดปั้นตุ๊กตาอยู่กับเจ้าจอมมารดาย้อยประมาณ ๑ ปี ก็ลาออกจากวังกลับมาอยู่บ้าน มาสอนน้องสาวอีก ๒ คน ให้ปั้นตุ๊กตาชาววัง การจำหน่ายตุ๊กตาชาววังที่งานภูเขาทอง ทำให้ผู้คนรู้จักตุ๊กตาชาววังอย่างกว้างขวาง จนปั้นจำหน่ายไม่ค่อยจะทัน

               ตุ๊กตาชาววังมี ๓ ขนาด คือ ขนาดเล็ก ขนาดกลาง และขนาดใหญ่ ที่นิยมกันมากคือ ขนาดเล็กซึ่งสูงประมาณ ๒ เซนติเมตร ขนาดใหญ่จะสูงประมาณ ๔ เซนติเมตร ปั้นเป็นผู้ใหญ่ วัยรุ่น และเด็กกำลังนั่งและคลาน ท่านั่งเอน นอนคว่ำ ตะแคง คุกเข่า ประมาณอย่างละ ๘ ท่า ส่วนเด็กเล็กนั้น มีที่ไว้ผมแกละ ผมจุก และผมเปีย ส่วนผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงนั้นมีลักษณะพิเศษคือ แต่งกายอย่างชาวเหนือ ที่เป็นเช่นนี้ อาจจะเป็นเพราะว่าพระวรชายาเจ้าดารารัศมี ยังคงประทับอยู่ในพระบรมมหาราชวัง

               นอกจากตุ๊กตาเดี่ยวแล้ว ยังมีตุ๊กตาชุดตามเรื่องในวรรณคดี มีทั้งรามเกียรติ์ ละครนอกและละครใน การปั้นตุ๊กตาจะปั้นขาก่อน แล้วจึงขึ้นตัว ส่วนตัวนั้นมีพิมพ์กดเอาไว้ เสร็จแล้วนำดินไปผึ่งให้แห้ง ต้องระวังไม่ให้ถูกแดดจัด เพราะถ้าถูกแดดจัดดินจะร้าว เสร็จแล้วจึงนำไปเผาในเตาถ่านที่ใช้หุงต้มอาหารในครัว เชื้อเพลิงคือ แกลบ เผาแล้วสุมไว้ตลอดคืน เพื่อให้ตุ๊กตาเย็นสนิท ต่อไปจึงนำตุ๊กตานั้นมาลงสีผิว โดยใช้ฝุ่นผัดหน้าที่เรียกว่า ฝุ่นจีน มาละลายน้ำจนข้น แล้วจึงแต่งหน้า ทาปาก เขียนเสี้อผ้า ใช้สีตามความนิยมของชาววัง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เสื้อผ้าของผู้ใหญ่ ผู้หญิงจะต้องนุ่งห่มสีตัดกันตามวัน

วันอาทิตย์ นุ่งแดงห่มเขียวหรือจะกลับกันก็ได้ วันจันทร์ นุ่งม่วงหรือน้ำเงินห่มเหลือง วันอังคาร นุ่งชมพูห่มน้ำเงินหรือกลับกัน วันพุธ นุ่งน้ำเงินห่มสไบเขียว วันพฤหัสบดี นุ่งน้ำเงินห่มแสดหรือกลับกัน

วันศุกร์ นุ่งน้ำเงินห่มชมพูหรือบานเย็นคล้ายวันอังคาร วันเสาร์ ห่มสีม่วงนุ่งสีเหล็กหรือเทาแก่

               ตุ๊กตาชาววังของนางแฉ่ง สาครวาสี รูปร่างสะโอดสะอง คอระหง ทรงผมตัดหรือเกล้ามวย ท่าทางฝ่ายหญิงอ่อนช้อย ฝ่ายชายสง่าและขึงขัง ส่วนเด็กนั้นรื่นเริงน่าเอ็นดูเหมือนธรรมชาติมาก ท่าทางต่างๆ กันตามเพศและอายุ มักเป็นอิริยาบถประจำวันของคนนั่งพื้น ไม่ใช้เก้าอี้ ผิวเนียนเพราะใช้ฝุ่นดี มีนิ้วมือนิ้วเท้าทุกตัว หลังจากพี่สาวและน้องสาวถึงแก่กรรม นางแฉ่งจึงเป็นผู้ปั้นตุ๊กตาชาววังแต่เพียงผู้เดียวและเป็นคนสุดท้าย นางแฉ่งถึงแก่กรรมเมื่อ พ.ศ. ๒๕๒๗ รวมอายุได้ ๘๗ ปี ท่านเลิกทำตุ๊กตาชาววังหลายปีก่อนถึงแก่กรรม แต่ได้มอบวิชาการปั้นตุ๊กตาชาววังให้แก่อาจารย์มหาวิทยาลัยศิลปากร ๒ ท่าน เพื่อนำไปเผยแพร่ที่โครงการศิลปาชีพของสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ณ ตำบลบางเสด็จ หมู่บ้านวัดท่าสุทธาวาส อำเภอป่าโมก จังหวัดอ่างทอง

               การทำตุ๊กตาชาววังของชาวบ้านวัดท่าสุทธาวาสนี้ ยังผลให้ชาวบ้านมีฐานะดีขึ้นโดยทั่วกัน แต่การประดิษฐ์ตุ๊กตาเป็นจำนวนมากเพื่อให้ทันกับความต้องการของตลาด ทำให้มีความประณีตไม่เท่าผลงานของนางแฉ่ง สาครวาสี

ประวัติตุ๊กตาบลายธ์

ตุ๊กตาบลายธ์ เป็นตุ๊กตาที่ผลิตในฮ่องกงและวางจำหน่ายในสหรัฐอเมริกา โดยบริษัท เค็นเนอร์ (Kenner) เมื่อ พ.ศ. 2515 ออกแบบโดยนักออกแบบของบริษัท มาร์วิน กลาส สตูดิโอ ประกอบด้วย แอลลิสัน แคตสแมน และรูเบ็น เทอร์เซียน ตุ๊กตารุ่นนี้ไม่ได้รับความนิยม จึงมีวางจำหน่ายเพียงปีเดียวในสหรัฐอเมริกา จากนั้นก็ไม่ได้มีการจำหน่ายอีก

ตุ๊กตาบลายธ์มีลักษณะเด่นคือ มีตากลมโตที่เปลี่ยนสีได้ โดยดึงเชือกที่อยู่ด้านหลังศีรษะตุ๊กตา มีสัดส่วนศีรษะโต ลำตัวและขาสั้น ดูเหมือนการ์ตูน ปัจจุบันบริษัท เค็นเนอร์ ได้เลิกกิจการแล้ว และลิขสิทธิ์ของตุ๊กตาบลายธ์ถือครองโดย บริษัท แฮสโบร

ในปี พ.ศ. 2540 โปรดิวเซอร์รายการโทรทัศน์แห่งหนึ่งในนิวยอร์ก ชื่อ จินา แกแรน (Gina Garan) ได้รับตุ๊กตาบลายธ์เป็นของขวัญจากเพื่อน และได้ใช้ตุ๊กตานี้เป็นแบบฝึกฝนการถ่ายภาพ เธอได้ตีพิมพ์หนังสือภาพถ่าย ชื่อ "This is Blyth" ซึ่งมีแต่ภาพของตุ๊กตาบลายธ์ทั้งเล่มในปี พ.ศ. 2545 และเริ่มเกิดกระแสความนิยม ตุ๊กตาบลายธ์ถูกนำไปใช้ในภาพยนตร์โฆษณาของห้างสรรพสินค้าพาร์โคในประเทศญี่ปุ่น และทำให้เกิดกระแสความนิยมเป็นอย่างสูงในประเทศญี่ปุ่น รายการโทรทัศน์ I Love the '70s ของ VH1 ได้จัดให้มีช่วงของตุ๊กตาบลายธ์เป็นพิเศษ และทำให้เกิดความนิยมเป็นวงกว้าง

ปัจจุบัน นักสะสมตุ๊กตาพากันสะสมตุ๊กตาบลายธ์รุ่นแรก จนทำให้ราคาจำหน่ายเพิ่มขึ้นจากตัวละ 35 ดอลลาร์สหรัฐในปี พ.ศ. 2515 เป็นไม่ต่ำกว่า 1,000 ดอลลาร์สหรัฐ บริษัทแฮสโบรได้ผลิตตุ๊กตาบลายธ์ขึ้นมาใหม่ในปี พ.ศ. 2543 เรียกว่า "นีโอ บลายธ์" ราคาจำหน่ายระหว่าง 60 ดอลลาร์สหรัฐ ถึง 300 ดอลลาร์สหรัฐ

ในสหรัฐอเมริกา โชคร้ายสำหรับเค็นเนอร์ ที่ตุ๊กตาขายไม่ดี เลยผลิตจำหน่ายแค่เพียงปีเดียวก็ยุติการผลิต แต่เป็นโชคดีของผู้มีตุ๊กตาบลายธ์ที่ผลิตในปีนั้นไว้ในครอบครอง เพราะปัจจุบัน นักสะสมตุ๊กตาระดับมืออาชีพ ต่างควานหาตุ๊กตารุ่นนี้กันให้ควั่ก แถมให้ราคาดี ซึ่งจะ”ดีมาก” หรือ “ดีมากๆ” ขึ้นอยู่กับสภาพของตุ๊กตา กล่าวกันว่าราคาซื้อขายทั่วไปจะอยู่ที่ตัวละ 1,000 กว่าดอลลาร์ขึ้นไป ส่วนตุ๊กตาบลายธ์ที่ผลิตใหม่ตั้งแต่ปี 2543 เป็นต้นมา ที่เรียกว่า นีโอ บลายธ์ (Neo Blythe) เวลาจะขายทอดตลาดก็มักได้ราคาไม่ต่ำไปกว่าราคาที่ซื้อมา เรียกว่ามีไว้ไม่ขาดทุน ยิ่งถ้าเป็นรุ่นที่ผลิตออกมาในจำนวนจำกัด (limited edition) ก็ยิ่งได้ราคาดี

ตุ๊กตา บลายธ์เป็นสินค้าที่น่าสนใจมากทีเดียว บลายธ์เหมือนกับ ตุ๊กตาบาร์บี้ที่มีคุณค่า และมูลค่าอยู่ในชื่อของเธอเอง ถือเป็นแบรนด์ที่ขายชื่อได้และทำเงินดีด้วย ตุ๊กตาบลายธ์ รุ่น “วินเทจ” ซึ่งหมายถึงรุ่นที่ผลิตจำหน่ายในปี 1972 สามารถเรียกราคาประมูลบนเว็บไซต์อีเบย์ได้ตัวละกว่า 2,000 ดอลลาร์ หรือประมาณ 76,000 บาท (จากราคาจำหน่ายแค่ตัวละ 35 ดอลลาร์ หรือ 1,300 กว่าบาท) สินค้าเกี่ยวกับบลายธ ์มีนอกเหนือจากตุ๊กตาเป็นตัวๆที่เอาไว้ให้เล่น หรือเอาไว้ให้ชื่นใจ ส่วนใหญ่เป็นของใช้สำหรับผู้หญิง เช่น เข็มกลัด กระเป๋าสตางค์ กระเป๋าสะพาย ซองโทรศัพท์มือถือ แผ่นดีวีดี หรือแม้แต่หนังสือรวมภาพตุ๊กตาบลายธ์ในอิริยาบถต่างๆ ตุ๊กตายี่ห้อนี้มีแฟชั่นโชว์ และนิทรรศการจัดแสดงในหลายประเทศ

ดีไซเนอร์ที่ร่วมทีมออกแบบ ตุ๊กตาบลายธ์เมื่อปี 2515 มี 3 คนสังกัดบริษัท มาร์วิน กลาส สตูดิโอ ซึ่งโด่งดังมากในเรื่องการออกแบบของเด็กเล่น รูเบ็น เทอร์เซียน เป็นผู้ออกแบบลูกตา ซึ่งตอนแรกเขาตั้งใจจะใช้กับตุ๊กตาสุนัข ส่วนลำตัวของตุ๊กตา แรกๆทีมงานก็ออกแบบให้ยาวได้สัดส่วนกับหัวที่มีขนาดใหญ่ของตุ๊กตา แต่ปรากฏว่ากล่องใส่มีขนาดสั้น จึงต้องลดสัดส่วนความยาวลำตัวให้บรรจุได้พอดี ตุ๊กตาบลายธ์จึงหัวโตตัวสั้น ดูเหมือนการ์ตูน

ต้นกำเนิดเทดดี้แบร์ (Teddy Bear)

เรื่องเล่าของเยอรมัน

               ที่เยอรมัน ปี ค.ศ. 1902 Richard Steiff ซึ่งเป็นนักออกแบบของเล่นของโรงงานทำของเล่นของครอบครัวเขาเอง ได้เดินทางไปดูการแสดงละครสัตว์ที่อเมริกา เพื่อหาไอเดียในการออกแบบของเล่นชิ้นใหม่และเขาก็เกิดความคิดในการนำเอาหมีในคณะละครสัตว์มาเป็นแบบในการผลิตตุ๊กตาหมี ตุ๊กตาหมีที่เขาออกแบบจะมีข้อต่อตามจุดต่างๆ ได้แก่ คอ แขน และขา ทำให้เราสามารถเปลี่ยนอิริยาบทของมันได้เหมือนหมีจริง ซึ่งต่างจากตุ๊กตาหมีที่มีอยู่ในขณะนั้น

               I  LOVE TEDDY  BEAR Richard Steiff ได้นำตุ๊กตาหมีที่เขาออกแบบไปแสดงในงานแสดงสินค้าที่ Leipzig ในปี ค.ศ. 1903 แต่เขาก็ต้องผิดหวัง ที่ไม่มีผู้ใดให้ความสนใจตุ๊กตาหมีของเขาเลย จนกระทั่งในขณะที่เขากำลังเก็บของในวันสุดท้ายของงานแสดงสินค้า ผู้ชมงานชาวอเมริกันคนหนึ่งได้เข้ามาหยิบดูตุ๊กตาหมีของเขา และสั่งซื้อในปริมาณมาก และนี่คือต้นกำเนิดที่ทำให้ตุ๊กตาหมีที่เขาออกแบบแพร่หลาย

  

ต้นกำเนิดเทดดี้แบร์ (Teddy Bear)

เรื่องเล่าของอเมริกา

               ในปี ค.ศ. 1902 ที่อเมริกา ประธานาธิบดีชื่อTheodore 'Teddy' Roosevelt ได้เดินทางไปที่ Mississippi เพื่อเจรจายุติกรณีพิพาทเกี่ยวกับอาณาเขต ในวันหนึ่งท่านได้ออกไปล่าสัตว์ หลายชั่วโมงผ่านไป ท่านก็ยังล่าสัตว์ไม่ได้สักตัวเดียว ราชองครักษ์ของท่านที่ตามไปด้วยพบลูกหมีตัวหนึ่งพลัดหลงมา จึงจับลูกหมีตัวนั้นผูกกับต้นไม้ไว้ และตามประธานาธิบดีให้มาดูเพื่อมอบให้ แต่ประธานาธิบดีกลับปล่อยลูกหมีตัวนั้นให้เป็นอิสระไปข่าวของประธานาธิบดีปล่อยลูกหมีเป็นอิสระดังกระฉ่อนไปทั่ว แม้แต่ Clifford Berryman ซึ่งเป็นนักเขียนการ์ตูนของหนังสือพิมพ์การเมือง ก็ยังนำเรื่องดังกล่าวไปเขียนเป็นการ์ตูนลงในหนังสือพิมพ์การเมือง และการ์ตูนนี่เองไปจุดประกายความคิดของ Morris Michtom ให้ออกแบบ และผลิตตุ๊กตาหมีที่มีข้อต่อ Morris Michtom นำตุ๊กตาหมีที่เขาออกแบบมาวางจำหน่ายที่ร้านของเขาเอง โดยตั้งโชว์ที่หน้าร้าน พร้อมภาพการ์ตูนที่เขียนโดย Clifford Berryman และป้ายแสดงข้อความว่า "Teddy' s Bear" ผลปรากฎว่า ตุ๊กตาหมีของเขาขายดีเป็นเทน้ำเทท่า จากนั้นเพียงปีเดียว Morris Michtom ได้ปิดร้านของเขาและจัดตั้งบริษัท Ideal Novelty and Toy ขึ้น เพื่อรองรับธุรกิจนี้ ซึ่งเป็นบริษัทหนึ่งที่ติดอันดับ ยักษ์ใหญ่ทางด้านของเล่นของโลกในปัจจุบัน

ตุ๊กตาตามความเชื่อพื้นบ้าน 

ตุ๊กตาประเภทนี้มักประดิษฐ์ง่ายๆ ด้วยฝีมือชาวบ้าน และใช้ในเชิงไสยศาสตร์ เช่น

๑. ตุ๊กตาเสียกบาล
               เป็นตุ๊กตาดินเผา และดินเผาเคลือบสมัยสุโขทัย (พุทธศตวรรษที่ ๑๙-๒๐) เป็นผู้หญิง มือถือของใช้ อุ้มเด็ก ฯลฯ ตุ๊กตาประเภทนี้คงจะไม่มีความมุ่งหมาย ที่จะให้เป็นของเล่นของเด็ก ตุ๊กตาประเภทนี้ ปั้นขึ้นเมื่อเวลามีคนเจ็บป่วยในบ้าน เพื่อสมมติว่า เป็นตัวแทนของคนป่วยนั้น เรียกกันว่า ตุ๊กตาเสียกบาล ตุ๊กตานี้จะถูกหักคอ หรือต่อยหัวออก เพื่อลวงผีว่า คนเจ็บผู้นั้นตายไปแล้ว จะได้ไม่มาเอาชีวิตของคนป่วย

๒. ตุ๊กตาแก้บน
               เป็นตุ๊กตาที่ประดิษฐ์ขึ้น หรือซื้อหามา "แก้บน" หลังจากการบนบานศาลกล่าว ขอร้องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยโดยให้คำมั่นสัญญาว่า จะให้สิ่งของตอบแทน ถ้าช่วยให้สิ่งที่ขอร้องนั้นเป็นผลสำเร็จ ซึ่งเมื่อเป็นผลสำเร็จตามที่ขอไว้ ผู้ที่บนบานก็จะมาแก้บนตามสัญญา ที่ให้ไว้  ตุ๊กตาแก้บนที่เห็นมากก็คือ ตุ๊กตาที่ใช้แก้บนเทวดา เจ้าที่ หรือพระภูมิเจ้าที่ ที่สถิตบนศาลพระภูมิ หรือศาลเพียงตา ที่สร้างไว้ในบริเวณบ้าน ผู้บนมักจะบนไว้ด้วยละคร โดยบ่งจำนวนโรง โรงละครนั้นทำง่ายๆ และวิวัฒนาการไปตามสมัย ในสมัยโบราณ มักปั้นตัวละครด้วยดินสอพอง (ประกอบง่ายๆ ในโรงโปร่ง) มีจำนวน ๓ ตัว คือ พระ นาง และตัวรับใช้ชาย ในปัจจุบันมักทำด้วยเครื่องปั้นดินเผา ใช้สีทาบ้านระบาย เป็นเสื้อผ้า ละครที่แก้บนนี้ ทำแทนละครชาตรี ผู้ที่มีเงินจ้างละครชาตรี จะจ้างให้มาแสดงจริงๆ ไม่ใช้ตุ๊กตา ในการบนตุ๊กตาชุดนี้ จะนับจำนวนโรงว่า ถ้าสมหวัง จะแก้บนด้วยตุ๊กตาละคร กี่โรง ส่วนมากจะบนตั้งแต่ ๒ โรงขึ้นไป บางทีใช้ช้าง ไม้แก้บน ซึ่งส่วนมาก จะถวายท้าวมหาพรหม นอกจากแก้บนด้วยตุ๊กตาละครและช้างแล้ว ยังมีม้าดินเผา หรือม้าปูนปั้นแก้บนได้อีกด้วย                           

๓. ตุ๊กตากุมาร
               ส่วนมากจะเป็นตุ๊กตาเครื่องปั้นดินเผา ทำเป็นเด็กผู้ชายไว้จุก ตั้งไว้ในที่สูง เพื่อบูชากราบไหว้ เชื่อกันว่า จะช่วยเฝ้าบ้านให้ได้ ต้องมีการเซ่นด้วยอาหารคาวหวาน ทุกวัน ซึ่งอาจจะได้ความคิดมาจากกุมารทองในเรื่องขุนช้างขุนแผน
๔. ตุ๊กตานางกวัก
               ประดิษฐ์เป็นหญิงสาว แต่งตัวสวยงาม สวมกระบังหน้า ท้าวแขนซ้าย และยกมือขวากวักไปข้างหน้า เชื่อกันว่า สามารถเรียกลูกค้าให้เข้าร้าน และกวักเงินทองโชคลาภมาให้ ส่วนมากจะทำด้วยโลหะ ขนาดพอสมควร ที่จะตั้งไว้ในที่สูงหรือหิ้ง บางแห่งจะมีเครื่องเซ่น บูชาด้วยธูปและดอกไม้

http://kanchanapisek.or.th/kp6/sub/book/book.php?book=13&chap=6&page=t13-6-infodetail05.html

ตุ๊กตาหมีตัวเล็กที่สุดในโลก

ตุ๊กตาหมีที่มีความสูงเพียง 5 มิลลิเมตร ตัวนี้เป็นฝีมือของศิลปินชาวเยอรมันที่ชื่อ Bettina Kaminski เธอให้ชื่อกับตุ๊กตาหมีตัวจิ๋วนี้ว่า Mini the Pooh

สำหรับตุ๊กตาหมีตัวเล็กที่สุดในโลก ที่ได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการจาก Guinness World Records เป็นผลงานของ Cheryl Moss ชาวแอฟริกาใต้ คือ Tiny Ted ที่ได้รับการรับรองว่าเป็นตุ๊กตาหมีเย็บด้วยมือที่เล็กที่สุด คือ มีความสูงเพียง 4.5 มิลลิเมตร และสามารถหมุนแขนขาได้ แม้กระทั่ง ตา, จมูก และปาก ก็เย็บขึ้นด้วยมือ เวลานี้ ตุ๊กตาหมี ตัวนี้ถูกนำแสดงอยู่ที่ พิพิธภัณฑ์เทดดี้แบร์ บนเกาะ Cheju ประเทศเกาหลี โดยวางอยู่ใต้แว่นขยาย เพื่อให้ทุกคนสามารถมองเห็นได้อย่างถนัด

Cheryl Moss ชาวแอฟริกาใต้ผู้นี้ ยังได้หนังสือรับรองจาก Guinness World Records เมื่อเดือนพฤษภาคม 2003 ด้วย ว่าเป็นผู้ที่ทำตุ๊กตาหมี ด้วยมือเพื่อจำหน่าย ที่มีขนาดเล็กที่สุดในโลกด้วย คือ มีขนาดสูงเพียง 9 มิลลิเมตรเท่านั้น โดยเรียก ตุ๊กตาหมี ของเธอว่า Microbears ซึ่งเธอได้ทำขึ้นจำหน่ายใน ร้านเทดดี้แบร์ มานานกว่า 6 ปี มีขนาดตั้งแต่ 9 ถึง 13 มิลลิเมตร

Wee Bear เป็นตุ๊กตาหมีเล็กที่สุดอีกตัวหนึ่งจากฝีมือของ Cheryl Moss ทำขึ้นในปี 1988 ระหว่างที่เธอเดินทางไปร่วมงาน Teddy Bear Fair ที่เมือง ไบรท์ตัน(Brighton) ประเทศอังกฤษ มีความสูง 6.5 มิลลิเมตร ขณะนี้แสดงอยู่ที่ พิพิธภัณฑ์ Puppenhaus เมือง Basel ประเทศสวิสเซอร์แลนด์

ที่มา http://www.fourbears2002.com/index.php?option=com_content&view=article&id=91&catid=1&Itemid=34

วิธีซักตุ๊กตา

วิธีซักตุ๊กตาหรือตุ๊กตาหมีด้วยการซักมือ

บางครั้งคุณอาจต้องการทำความสะอาดตุ๊กตาแค่บางจุดอย่างเช่น รอยเปื้อนขนมต่างๆ จากมือของลูกเช่น คราบไอศกรีม หรือน้ำเชื่อมหวานๆ และน้ำผึ้งหวานๆ ที่เหนียวติดตุ๊กตา วิธีการทำความสะอาดที่ดีที่สุดคือ

1.ขั้นแรก อ่านป้ายสำหรับการดูแลรักษาบนตุ๊กตาเพื่อศึกษาวิธีการทำความสะอาดที่เหมาะสม

2.ถ้าป้ายสัญลักษณ์ระบุว่าคุณสามารถทำความสะอาตุ๊กตาได้เป็นบางจุด จุ่มส่วนที่เปื้อนในน้ำให้พอเปียก โดยไม่ควรแช่ตุ๊กตาทั้งตัวลงไปในน้ำ

3.ป้ายผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดอย่าง บรีส ลงบนผ้าใยไมโครไฟเบอร์ อย่าลืมอ่านฉลากผลิตภัณฑ์และทดสอบบนบริเวณเล็กๆ ของตุ๊กตาก่อนทำความสะอาดตุ๊กตาทั้งตัว

4.ขยี้รอยเปื้อนเบาๆ

5.เช็ดผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดออกให้หมดด้วยผ้าสะอาดชุบน้ำหมาดๆ คุณสามารถล้างตุ๊กตาโดยปล่อยให้น้ำไหลผ่านก็ได้ แต่ระวังอย่าให้ตุ๊กตาเปียกน้ำจนชุ่ม

6.ตากตุ๊กตากลางแจ้งให้โดนแสงแดดจนแห้ง

หากคุณสามารถทำความสะอาดตุ๊กตาได้เร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีมากขึ้นเท่านั้น คุณควรตรวจดูป้ายสัญลักษณ์การดูแลตุ๊กตาให้แน่ใจว่า ตุ๊กตาสามารถทำความสะอาดในเครื่องซักผ้าและสามารถเข้าเครื่องปั่นแห้งได้หรือไม่

วิธีซักตุ๊กตาหรือตุ๊กตาหมีโดยใช้เครื่องซักผ้า

• คุณควรมีตุ๊กตาสำรองที่หน้าตาเหมือนกันให้ลูกน้อย เมื่อคุณจำเป็นต้องซักตุ๊กตา (หรือในกรณีที่ตุ๊กตาหาย)

• พยายามอธิบายให้ลูกฟังว่าตุ๊กตาต้อง ‘ไปพักร้อน’ หรือ ‘ไปสระผม’ เป็นต้น

เมื่อคุณทราบถึงวิธีซักตุ๊กตาด้วยเครื่องซักผ้าแล้ว คุณอาจต้องเรียนรู้เทคนิคเล็กๆ น้อยๆ ในการแยกตุ๊กตาออกจากมือเด็ก โดยคุณสามารถทำได้ตามขั้นตอนดังนี้ ตุ๊กตาหรือตุ๊กตาหมีบางตัวไม่สามารถนำไปทำความสะอาดในเครื่องซักผ้าได้ ถึงแม้จะเป็นการซักในหมวดถนอมผ้าก็ตาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งตุ๊กตาที่ทำจากเส้นใยธรรมชาติอย่างขนแกะ รวมไปถึงตุ๊กตายัดไส้ด้วยเม็ดโฟม ตุ๊กตาเก่าบอบบาง หรือตุ๊กตาที่ประดับด้วยกระดุม เลื่อม หรือตาที่ติดด้วยกาว

สำหรับตุ๊กตาที่สามารถนำไปทำความสะอาดในเครื่องซักผ้าได้ คุณควรทำตามขั้นตอนการซัก ดังนี้

1.ถอดเสื้อผ้าตุ๊กตาออก เพื่อไม่ให้เสื้อผ้าพันกับตุ๊กตาขณะซักผ้า

2.ซ่อมส่วนที่เสียหาย รวมถึงตัดด้ายที่หลุดออกให้หมดก่อนนำตุ๊กตาไปซัก

3.นำตุ๊กตาที่จะซักใส่ในถุงซักผ้า

4.ซักตุ๊กตาในน้ำอุ่นหรือน้ำเย็น และเลือกหมวดถนอมผ้า (Deliecate wash) หรือหมวดซักมือ (Hand wash) ด้วยบรีส และเลือกใช้น้ำยาปรับผ้านุ่ม คอมฟอร์ท เพื่อให้ตุ๊กตาของลูกน้อยนุ่มน่ากอด ที่สำคัญอย่าลืมอ่านฉลากบนผลิตภัณฑ์เพื่อให้ใช้ได้อย่างถูกวิธีด้วย

หลีกเลี่ยงการซักตุ๊กตาด้วยน้ำร้อน เพราะน้ำร้อนสามารถทำลายเนื้อผ้าของตุ๊กตา ทั้งยังอาจทำให้ตุ๊กตาสีตกได้ การตากตุ๊กตานั้น คุณควรใช้ผ้าขนหนูซับน้ำออก และวางตุ๊กตาในแนวราบเพื่อให้ได้รับแสงแดดอย่างเต็มที่ ตุ๊กตาบางชนิดไม่สามารถหนีบตากไว้บนราวได้เพราะอาจทำให้ทรงตุ๊กตาเสียได้ คุณควรใช้แปรงหวีผมแปรงขนและผมของตุ๊กตาด้วย

วิธีซักตุ๊กตาที่ไม่ได้ทำจากผ้า

ตุ๊กตาและของเล่นที่ไม่ได้ทำจากผ้ามักทำจากซิลิโคนที่ไม่สามารถนำไปทำความสะอาดในเครื่องซักผ้าได้ วิธีที่ดีที่สุดคือการซักด้วยมือ โดยคุณควรตรวจสอบป้ายสัญลักษณ์การดูแลรักษาก่อน เพื่อศึกษาให้แน่ใจว่าคุณควรทำความสะอาดตุ๊กตาประเภทนี้อย่างไร จากนั้นคุณสามารถลองทำตามขั้นตอนทางด้านล่างนี้

1.ปัดฝุ่นด้วยแปรงที่สะอาด เพราะตุ๊กตาที่ทำจากซิลิโคนมักมีฝุ่นเยอะ ดังนั้นคุณควรทำความสะอาดฝุ่นออกให้หมดเสียก่อน

2.จุ่มฟองน้ำลงในน้ำอุ่นที่ผสมด้วยน้ำยาซักผ้า บรีส

3.เช็ดรอยเปื้อนออกเบาๆ

4.ตากตุ๊กตาให้แห้ง แต่หากลูกอยากได้ของเล่นคืนในทันที คุณพ่อและคุณแม่สามารถซับตุ๊กตาให้แห้งด้วยผ้าเช็ดตัวได้

ที่มา  https://www.cleanipedia.com/th/%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%9A-%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%A7/%E0%B8%A7%E0%B8%98%E0%B8%8B%E0%B8%81%E0%B8%95%E0%B8%81%E0%B8%95%E0%B8%B2%E0%B8%AB%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%95%E0%B8%81%E0%B8%95e.html

ตุ๊กตาหมีแพงที่สุดในโลก (Most expensive Teddy Bear)

บริษัท Steiff  เป็น บริษัทผลิตหมีเท็ดดี้แบร์ที่ประเทศเยอร์มัน ได้กล่าวยืนยันว่านี้เป็นการผลิต ตุ๊กตาหมีเท็ดดี้แบร์ที่แพงที่สุดในโลก เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองเนื่องในโอกาศ 125 ปีของหมีเท็ดดี้แบร์ โดยหมีเท็ดดี้แบร์ตัวนี้ผลิตจากวัสดุราคาแพงจำนวนมากดังรายการดังต่อไปนี้

• ปากทำจากทองคำ

• เส้นขนทำจากเส้นด้ายทองคำ

• ดวงตา ส่วนที่เป็นตาดำทำจากหินแซฟไฟร์ ( Sapphire ) ส่วนรอบที่เป็นตาขาวทำจากเพชร

และด้วยวัสดุราคาแพงจำนวนมากจึงทำให้เจ้าหมีตัวนี้มีราคา 62,446 ยูโร (ประมาณ 84,000 เหรียญยูเอส) หากคุณกระเป๋าหนักพอ ยังต้องการเพิ่มเติมอะไรอีกทางบริษัท Steiff ก็พร้อมจะผลิตตามออเดอร์ ได้ตามที่คุณต้องการได้อีกด้วย

หมีเท็ดดี้แบร์ (Teddy Bear) บวก Option ที่แพง ที่สุดในโลก

ตุ๊กตาหมีเท็ดดี้แบร์กับชุดแต่งกายจาก Louis Vuiton โดยกระเป๋าเดินทาง และเสื้อคลุม เป็นสินค้าสั่งทำโดยเฉพาะสำหรับหมีตัวนี้โดยเฉพาะจึงทำให้มัน มีมูลค่า 229,000 เหรียญสหรัฐ อยู่บนเกาะ JeJu ประเทศเกาหลีใต้ เป็นที่ตั้งของ พิพิธภัณฑ์หมีเท็ดดี้แบร์ นอกจากนี้ยังมีหมีเท็ดดี้แบร์อีกหลายตัวที่มีราคาแพงจากเครื่องแต่งตัวต่างๆอีกมากมาย

ที่มา  https://teen.mthai.com/variety/47286.html

ประเภทของตุ๊กตา

ตุ๊กตาไทยมีหลายประเภท จำแนกตามจุดมุ่งหมายของการใช้ดังนี้

         1. ตุ๊กตาที่ใช้ในพิธีกรรม ตุ๊กตาประเภทนี้ประดิษฐ์ขึ้นเพื่อใช้ในพิธีกรรม ต่าง ๆ เช่น ตุ๊กตาศาลพระภูมิ เป็นตุ๊กตาคนรับใ ช้ชายหญิง และช้างม้าตุ๊กตาชะนีสีเหลืองใช้ในพิธีทอดผ้าป่า เป็นต้น

         2. ตุ๊กตาสำหรับเด็กเล่น ตุ๊กตาประเภทนี้ประดิษฐ์ขึ้นเพื่อให้เด็กเล่นมักทำอย่างง่ายๆ จากวัสดุที่หาได้ใกล้ๆ ตัว

         3. ตุ๊กตาฝีมือ ตุ๊กตาประเภทนี้ประดิษฐ์ขึ้นเพื่อแสดงฝีมือทางศิลปะให้เด็กและผู้ชมได้ชมความงามอันประณีตละเอียดอ่ อน ผู้ประดิษฐ์ตุ๊กตาประเภทนี้นับว่าเป็นศิลปินที่ควรแก่การยกย่อง ตุ๊กตาฝีมือที่มีชื่อเสียงและมีคุณค่าทาศิลปวัฒนธรรม มีหลายลักษณะด้วยกัน ดังนี้ 

§  ตุ๊กตาชาววัง ศิลปินผู้ประดิษฐ์ คือ นางเฉ่ง สาครวาสี (สกุลเดิม สุวรรณโน)

§  ตุ๊กตาบางกอดอลล์ ศิลปินผู้ประดิษฐ์คือคุณหญิงทองก้อน จันทวิมล เป็นตุ๊กตาตัวโขนตัวละครจากวรรณคดีและละครรำต่างๆ

§  ตุ๊กตาชาวบ้านอยุธยา ศิลปินนผู้ประดิษฐ์คือนางสาวสุดใจ เจริญสุข

§  ตุ๊กตาของนายจักรพันธุ์ โปษยกฤต เป็นตุ๊กตาที่แสดงศิลปวัฒนธรรมไทย

      4. ตุ๊กตาตามความเชื่อพื้นบ้าน ตุ๊กตาประเภทนี้ประดิษฐ์ขึ้นง่ายๆ ด้วยฝีมือชาวบ้าน

§  ตุ๊กตาเสียกบาล เป็นตุ๊กตาดินเผาเคลืบสมัยสุโขทัย

§  ตุ๊กตาแก้บน เป็นตุ๊กตาที่ประดิษฐ์ขึ้นหรือซื้อหามา “แก้บน” หลังจากการบนบานศาลกล่าว

§  ตุ๊กตากุมาร ส่วนมากจะเป็นตุ๊กตาเครื่องปั้นดินเผา ทำเป็นเด็กผู้ชายไว้จุก

§  ตุ๊กตานางกวัก ประดิษฐ์เป็นหญิงสาว แต่งตัวสวยงามสวมกระบังหน้า ท้าวแขนซ้ายและยกมือขวากวักไปข้างหน้า

         5. ตุ๊กตาอื่นๆ

ที่มา https://namfon11.wordpress.com/%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%A0%E0%B8%97%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%95%E0%B8%B8%E0%B9%8A%E0%B8%81%E0%B8%95%E0%B8%B2/